Heimwee
Ze was een jaar of negen toen het begon..
Spontaan, enthousiast én naïef riep ze in de zomervakantie naar haar ouders dat ze ging logeren bij een vriendinnetje. Vlak voor vertrek zei ze: 'Ik denk dat ik een week blijf!!'
Met nauwelijks 'logeerervaring' bleek dit té enthousiast.
In de avond bekroop haar een benauwd gevoel. Het eten was anders dan thuis en alleen al bij de gedachte aan dat vreemde bed daarboven ontstond er een brok in haar keel en er lag een zware steen op haar maag..
Ze durfde niets te zeggen, wat zou haar vriendinnetje en haar ouders wel niet van haar denken!
Dapper ging ze de nacht in. Toen het nachtlampje uitging biggelden de tranen over haar wangen.. Wat ontzettend stom, dat logeren.
Heimwee: 'een ziekelijk verlangen naar huis'. Er ziek van zijn, dat kan maar al te goed. Denk aan hoofd- en buikpijn, misselijkheid en slapeloosheid.
Heimwee is het missen van je vertrouwde omgeving of je dierbaren om je heen. Dit is een natuurlijke reactie en geen stoornis.
Heimwee wordt niet altijd direct als zodanig opgemerkt door de omgeving. Zeker kinderen schamen zich vaak voor dit gevoel. Wat zullen anderen wel niet van je denken als je zegt dat je je huis, je ouders, je hond of zelfs je knuffel mist. Ze denken dat het kinderachtig is en zal worden af gedaan als 'aanstellerij'.
Tips voor als je heimwee hebt:
-Spreek het uit, je omgeving kan je helpen en begrip tonen als je er eerlijk over bent
-Neem iets vertrouwds mee van thuis als je weg gaat
-Neem kleine stappen, begin bij één nachtje weg. Door het rustig op te bouwen doe je stap voor stap succeservaringen op
Tips voor als je kind heimwee heeft, of je dit vermoedt:
-Neem het altijd serieus en luister naar je kind
-Vertel, voor zover dat kan, hoe de accomodatie, omgeving, indeling van de dagen er uit zullen zien
-stimuleer om stapjes te zetten, niet om het helemaal uit de weg te gaan
-Dwing het kind niet om over zijn grens te gaan maar begeleidt hem om stap voor stap de angst te overwinnen
Dat meisje dat ging logeren, dat ben ik.
De heimwee is bij mij nooit over gegaan, wel kan ik er nu veel beter mee omgaan..
Het heeft mij heel vaak stress en moeilijke momenten bezorgd. Schoolkampen, vakanties,wat een drama was het vaak, alleen al de aanloop er naar toe.
Door het vanaf het begin altijd eerlijk uit te spreken naar mijn omgeving heb ik er naast verbaasde reacties, nooit echt negatieve reacties op gehad. Behalve die ene mentor. Hij dacht dat ik mijn heimwee gebruikte als excuus om niet mee te hoeven gaan op excursieweek. Wat voelde ik me verdrietig door deze reactie.
Ik hoop dat door iedere dag naar Ameland op en neer te reizen hem toch de ogen zijn opengegaan.. Door de laatste nacht op het eiland te blijven zette ik zélf weer een stapje in de goede richting...
