Voor het eerst..
Voor het eerst naar de peuterschool, de basisschool, groep 3, de bovenbouw, de middelbare school. Het maakt eigenlijk niet uit welk voorbeeld je noemt, al die 'eerste keren' hebben hetzelfde gemeen, het is spannend!
Je kind zet een nieuwe, onbekende stap die in de aanloop best kan aanvoelen als een onmogelijke reuzensprong.
Over het algemeen zien kinderen deze stap met gezonde spanning tegemoet. Misschien de nacht voorafgaand iets onrustiger, of 's ochtends bij het ontbijt wat stilletjes, maar eenmaal binnen is het vaak goed.
Toch zijn er ook een aantal kinderen die met deze nieuwe 'eerste keren' veel meer moeite hebben. Dat kan lastig zijn. Niet alleen voor het kind maar ook voor zijn omgeving, zoals voor jou als ouder.
Hoe ontstaat deze spanning die hoog oploopt? Het kan zijn dat hij het overneemt wanneer bijvoorbeeld één van de ouders of een oudere broer of zus ook moeite heeft met het onbekende. Het kan ook veroorzaakt worden door eerdere negatieve (school)ervaringen.
De spanning of angst kan zich op verschillende manieren uiten en al een poos voor het daadwerkelijk zover is beginnen, bijvoorbeeld:
-slecht slapen
-buik-, hoofdpijn
-snel boos/geïrriteerd
-verdrietige buien
-afwezig; in zichzelf gekeerd
Angst/spanning is in zekere mate heel gezond én nuttig. Je bent hierdoor immers gefocust en op je hoede. Je moet in een nieuwe situatie eerst ondekken of het veilig is, wat je grenzen zijn, etc.
Wanneer de angst, bijvoorbeeld voor het nieuwe schooljaar, extreme vormen aanneemt zoals hierboven genoemd dan is het belangrijk om:
-De gevoelens serieus te nemen en het niet te bagatelliseren. Praat én luister naar je kind, zonder oordeel.
-De situatie die de spanning oplevert niet uit te stellen of uit de weg te gaan
-De nieuwe situatie zo goed mogelijk te schetsen. Vertel en/of laat zien hoe het er uit ziet en wat het kind er van kan verwachten
-Met je kind te zoeken naar mogelijkheden die voor hem goed voelen om er nu, voorafgaand aan 'het nieuwe', mee om te kunnen gaan.
-De (nieuwe) leerkracht tijdig op de hoogte te brengen zodat deze er rekening mee kan houden.
Wanneer die dag waar hij zó tegenop zag toch lukt, wanneer hij ervaart dat hij het tóch kan en durft, ondanks de negatieve gevoelens vooraf, raad ik je aan die toe te juichen en nadrukkelijk te benoemen: 'Zie je dat het je toch lukt?!'
Wees trots en laat het een succeservaring zijn. Door deze ervaringen zal je kind stapje voor stapje vertrouwen opbouwen en nieuwe situaties in de toekomst met meer vertrouwen tegemoet zien.
Mocht het voor je kind of voor het gezin tot (langdurige) blijvende problemen leiden dan is het aan te raden om professionele hulp in te schakelen om de situatie met jullie te bekijken.
